Rok pandemii, straty pracy i rozpoczęcia nowej, rok ciąży i utknięcia na końcu świata, na które nie mogę narzekać. Jakie były i czego nauczyły mnie ostatnie miesiące? Zaczęłam pisać ten post z początkiem kalendarzowego roku, ale szybko to porzuciłam. – Przecież najważniejsze przemyślenia, zmiany, nie rozpoczęły się magicznie, gdy wybił 1 stycznia – pomyślałam. I dlatego wracam do tych refleksji…

Ten rok wciągnął mnie w ciemną norę przyjemniej dwukrotnie, chociaż czuję, że gdy wpadnę w rytm tego tekstu, lista okaże się dłuższa. Jak większość przepadłam na przełomie lutego i marca w labiryncie koronawirusowych wiadomości. Bo nieznane, bo przerażające, bo nieprzewidywalne. Zamiast przeczytać raz — brnęłam. Wiadomości 24h: telewizja brzdękała w tle, a mój wzrok, moje dłonie nie odrywały się od…